آشنایی با انواع نژاد قهوه

انواع قهوه

1. تیپیکا

تیپیکا اولین قدم برای دیگر انواع عربیکاست. به نظر می رسد که نژاد آن از سودان جنوبی است، سپس به اتیوپی راه پیدا کرده است و نزدیک به قرن هفتم میلادی به صورت کامرشیال (تجاری) در یمن کشت شده. تیپیکا را هلندی ها به هند شرقی (شرق و جنوب شرق آسیا) فرستادند و این نوع قهوه، اولین نوعی بود که به هند غربی (شمال اقیانوس اطلس در دریای کارائیب) راه پیدا کرد، جایی که برای اولین بار در مارتینیک (یکی از جزایر فرانسه در دریای کارائیب) توسط گابریل د کلو در سال ۱۷۲۰ میلادی کاشته شد. میوه های تیپیکا در هنگام رسیده بودن به رنگ قرمز در می آیند. این نوع از قهوه بسیار ثمره اندکی، به شما می دهد و مقاومت کمی در برابر بیماری ها و نواقص دارد، اما کیفیت قهوه نهایی که به شما ارائه می دهد در سراسر جهان محبوب ترین است.

1. بوربون

دانه بوربون، یعنی اصلی ترین جهش تیپیکا که از جزیره رئونیون برخاسته است، پدر و پدربزرگ تعداد زیادی از قهوه های آمریکای لاتین مانند کاتورا، کاتوآ، پاکاس و موندو نوو است. بوربون امروزه نیز در آمریکای لاتین محبوب است، و همچنان به قاره آفریقا رسیده است که در روآندا و بوروندی پرورش داده می شود. بیشتر میوه های بوربون به رنگ سرخ اند و کاملاً رسیده اند، اما میوه های زرد و نارنجی رنگ نیز در این نژاد پیدا می شود. نژاد بوربون چیزی حدود ۲۰ تا ۳۰ درصد بیشتر از نژاد تیپیکا ثمره می دهد و قهوه ای مشابه تولید می کند، اگر چه این قهوه کمی شیرین تر و متعادل تر (بالانس تر) می شود.

1. کاتیمور

این نژاد را با کاتورا و کاتوآ اشتباه نگیرید. کاتیمور یک نژاد پیوندی از نژادهای کاتورا و تیمور است که به عنوان یک نژاد بسیار مقاوم در برابر بیماری های قهوه شناخته شده است و به طور گسترده در آمریکای لاتین کاشته است. متاسفانه، برعکس تمام نژادهای دیگر عربیکا، کاتیمور تهی از هر گونه ظرافتی است. دلیل آن واضح است، به خاطر وجود نژاد تیمور (یا عربوستا) که یک ترکیب طبیعی از نژاد تیپیکا (که عربیکاست) و روبوستا می باشد.

1. کاتوآ

نژاد کاتوآ در واقع پیوند نژادهای کاتورا و موندو نوو است، که بسیار در برابر بیماری های قهوه مقاوم است و به همین خاطر همیشه کاشت آن نتیجه خوبی می دهد. این نژاد از حوالی سال ۱۹۵۰ در برزیل توسعه داده شد، و همانند کاتورا، میوه های رسیده آن به رنگ های قرمز و زرد در می آیند. نژاد کاتوآ به خاطر اسیدیته بالای آن معروف است و در سراسر آمریکای مرکزی محبوبیت بسیاری دارد.

1. کاتورا

این نژاد جهش یافته از بوربون در نزدیکی شهر کاتورا در حوالی سال ۱۹۳۰ شناخته شده است. نژاد کاتورا به علت متراکم و به هم پیوسته بودن گیاه برای برداشتن و جمع آوری کردن بسیار آسان است. هنگامی که این نژاد در ارتفاع های بالاتر پرورش یابد (بالاتر از ۱۲۰۰ متر / ۴۰۰۰ فوت) می تواند محصول بهتری تولید کند هم از لحاظ کیفیت و هم از لحاظ نتیجه دهی بالا و خرابی کم. کاتورا یک نژاد معمول و رایج در کمربند میانی قاره آمریکاست.

1. گیشا

گیشا نژادی است که برگ ها و میوه آن کمی بزرگ تر و کشیده تر از نژادهای دیگر است و از تیپیکا گرفته شده است. این نظریه وجود دارد که این نژاد از شهر «گشا» در جنوب غربی اتیوپی در حوالی ۱۹۳۰ به وجود آمده است و سپس برخی از دانه های آن در حوالی ۱۹۵۰ به تانزانیا و سپس کاستاریکا فرستاده شده است. در نواحی مرتفع پاناما، گیشا به عنوان ملکه تمامی نژادهای دیگر شناخته شده است که قهوه ای با ویژگی ها و طعم های استوایی، مرکبات و چای به ما ارائه می دهد.

1. موندو نوو

یک نژاد پیوند خورده از نژادهای بوربون و تیپیکا که در دهه ۱۹۴۰ میلای کشف شد و تقریباً در آمریکای لاتین بسیار محبوب است. در برابر بیماری ها (دیفکت ها) بسیار مقاوم است و حتی بهتر از تیپیکا و بوربون به شما نتیجه

می دهد اما در این راه پیچیدگی طعم و عطر خود را قربانی می کند.

1. پاکاس

یک جهش یافته طبیعی از نژاد بوربون، نژاد پاکاس در سال ۱۹۴۹ در آل سالوادور کشف شد. این گیاه به هم پیوسته و متراکم است که می تواند شرایط ارتفاع پایین را نیز تحمل کند.

1. تکیسیک

نژاد تکیسیک یا (بوربون بهبود یافته) اندازه کوچکی دارد و نتیجه ۲۸ سال انتخاب غیر طبیعی از انواع گیاه بوربون پرورش یافته توسط موسسه تحقیقات قهوه آل سالوادور در بین سالهای ۱۹۴۹ تا ۱۹۷۷ است. این پژوهش طولانی مدت باعث شد که قهوه ای با بازدهی و نتیجه دهی پایین در برابر خرابی، اما با ساختار بسیار پیچیده ای تولید شود که طعم خوب آن می تواند این ادعا را اثبات کند.

1. ماراگوهیپ

این نژاد از قهوه از پیوند خورده های تیپیکاست و اولین بار در منطقه باهیا در برزیل کشف شد. ما را گوهیپ برای تولید دانه های بسیار بزرگ و همچنین ساختن نیمی از نژاد پاکامارا معروف است.

1. پاکامارا

یکی دیگر از نژادهای قهوه، پاکامارا نام دارد که در واقع ترکیب شده پاکاس و مارا گوهیپ است و در اواخر دهه ۱۹۵۰ میلادی در آل سالوادور به وجود آمد. دانه های پاکامارا تقریباً دو برابر اندازه دانه های بوربون اند. پاکاما را به علت وجود کیفیت خوب، اسیدینه مناسب و ویژگی های عطر و طعمی شبیه به گل ها معروف است.

1. SL-28-12

‏"SL" به کار برده شده مخفف آزمایشگاه های اسکات است که نام یک شرکت تکنیکال می باشد که توسط دولت کنیا در دهه ۱۹۳۰ میلادی استخدام شد تا انواع نژادهای بومی قهوه را که می توانند به طور گسترده کشت شوند، شناسایی کند. این نژاد قهوه طعم شبیه به انگور سیاه یا تمشک سیاه دارد.

1. ‏SL-34-۱۳‏

این نژاد از قهوه اندکی کم کیفیت تر از نژادهای دیگر است اما در اصل می توان به آن لقب خواهر نژاد اس آل ۲۸ داد، که اسیدیته بالایی دارد و ویژگی های نزدیک به میوه هایی از نوع توت دارد. اس آل ۳۴ از نژاد شبیه به خود در ارتفاع های پایی نتر بهتر عمل می کند و همچنین در برابر بارش باران در ارتفاعات نیز مقاوم است.

1. ویا سارکی

این نژاد کوچک از جهش یافته های نژاد بوربون است، که در شهر سارکی در کاستاریکا کشف شد. شاخه های این درخت از زوایای خاص می تواند برگ ها را به رنگ نقره ای یا سبز (رنگ همیشگی برگ درختان) دیده شود. این نژاد همچنان قهوه های با طعم و عطری شبیه به میوه تولید می کند، بسیار در برابر بیماری ها مقاوم است و بازدهی بسیار بالایی دارند.